(Rom. recht), verbintenis, d.w.z. de rechtsbetrekking tusschen den schuldeischer (creditor) en den schuldenaar (debitor), krachtens welke de schuldeischer van den schuldenaar kan eischen het verschuldigde (debitum; zaak, prestatie), tot de voldoening waarvan deze laatste gehouden is. In de Romeinsch-rechtelijke bronnen wordt o. in verschillende beteekenissen gebruikt.
Soms duidt o. op deze rechtsbetrekking, beschouwd van de actieve zijde (van den kant van den schuldeischer), soms slaat de term op de rechtsbetrekking, bekeken van de passieve zijde (debitor). Elders weer geeft o. aan het rechtsfeit, waardoor de verbintenis in het leven geroepen wordt (overeenkomst).
Het recht der o. vormt het belangrijkste gedeelte van het Rom. privaatrecht.