(of voltrap, Duitsch: Normalstufe), waarnaast voorkomen de rekkingstrap (Dehnstufe), de zweemtrap (Schwundstufe) en de nultrap (Nullstufe). Deze termen worden gebruikt voor de accent- en kwantiteitsverschillen van één en dezelfde silbe in den Oer-Indogermaanschen tijd.
In het Grieksch en Latijn zijn deze nog het duidelijkst bewaard gebleven. Zoo is bijv. van *men = zich herinneren, de rekkingstrap aanwezig in μήνις (wrok), de e-normaaltrap in μένος (moed, geest, hart), de o-normaaltrap in μέμονα (ik heb het plan gemaakt), de zweemtrap in Lat. mémini (ik herinner mij) en de nultrap in den 3en persoon meerv. van Gr. μέμασαν (met a uit silbevormende n).