of wandgraf, in de ➝ catacomben gebruikelijk, was oorspr. een uitgeholde ruimte (loculus) in de zijwanden der gangen, waarin de lichamen der overleden Christenen werden begraven. Een m. bevatte gewoonlijk slechts één lichaam en was met enkele steenen platen dichtgemetseld, waarop vaak een grafschrift werd aangebracht; soms echter bergde een m. twee, drie of zelfs vier lichamen (bisomus, trisomus, quadrisomus).
Zie ➝ Columbarium. Lit.: E. Reusens, Eléments d’archéol. chrét. (I, 39-41); H.
Leclercq, Manuel d’archéol. chrét. (I 1907, 216 vlg.); Dict. d’archéol. chrét. (2IX, 1934-1943).p. Gerlachus.