(Nematocera), onderorde der tweevleugelige insecten. Alleen reeds in Ned. komen duizenden soorten voor.
De m. zijn gekenmerkt door een volkomen gedaanteverwisseling en hebben een slanken romp, lange voelsprieten en pooten en vaak een goedontwikkeld steekzuigapparaat om zich te kunnen voeden met plantensappen of met het bloed van menschen of zoogdieren. De larven leven vaak in het water, waar zij rondzwemmen, evenals de beweeglijke poppen.
De meeste soorten behooren tot de steekmuggen; daarnaast zijn van belang de ➝ langpootmuggen, galmuggen en de kleine krieuwelmugjes. Het steken kan zeer hinderlijk zijn.Uit medisch oogpunt zijn van belang: Phlebotomus als overbrenger van Papatacikoorts; Culex als overbrenger van filariasis; Aedes, die gele koorts en knokkelkoorts verspreidt; Anopheles, de malaria overbrenger in onze streken; en Glossina, de verbreider van slaapziekte. Al deze m. enten met hun steek genoemde ziekten op den mensch over.
De bestrijding van deze ziekten kan dan ook doeltreffend door muggenbestrijding volvoerd worden. In Indië en in de landen om het Suezkanaal zijn, op voorstel van Ross, muskietenbrigades voortdurend bezig, waterresten op te ruimen of beerputten en ander stilstaand of vervuild water door middel van petroleum als broedplaats ongeschikt te maken. De wijfjes van ziekteoverbrengende m., die den mensch steken (de mannetjes leven van plantensappen), bestrijdt men in overwinteringsplaatsen als kelders, stallen e.a. In vele landen zijn muskietengordijnen, vensterhorren, flores pyrethri of kajapoetolie (citronelolie) als bescherming tegen muggenplaag onontbeerlijk (zie ook ➝ Flit en ➝ Muggennet). In de natuur worden m. bestreden door watervogels, visschen, kikvorschen en libellen, van welke bestrijding men ook wel voor hygiënische doeleinden gebruik maakt.
M. Bruna/Botman.