1° Andries van der, rederijker van Oudenaarde, uit het einde der 15e eeuw. Hij was in 1476 schepenclerc en werd in 1482 bijgevoegd commissaris der hertogin-weduwe van Bourgondië. In 1485 koos de stad de zijde van Philips den Schoonen tegen Gent, wat den dichter aanleiding gaf tot zijn bittere „invective tegen die van Ghent”.
Van hem is ook Een zuverlick boucxken van der ketyvigheit der menschelicker nature, waarvan hij het voorbeeld aan paus Innocentius III toeschreef (in 1543 als posthuum werk gedrukt). Op zijn naam staat ook een redactie van Dystorie van Saladine, hetzelfde als Huge van Tyberien, van Hein van Aken.Uitg. van de aan hem toegeschreven redactie van Saladijn door F. A. Snellaert, in Ned. Ged. der 14e e. (1869). Lit.: Belgisch Museum (1842-’43).
2° Catharina van der, Ned. dichteres der 17e eeuw, die vooral godvruchtige liederen dichtte en van oorspronkelijke zangwijzen voorzag.
Werken: Den aengenamen rooselaer (1687); Het eensaem tortelduyfken (1694). Lit.: J. H. Scheltema, Ned. Liederen (1885).