Keizer van Duitschland (1493-1519). * 22 Maart 1459 te Wiener-Neustadt, ✝ 12 Jan. 1519 te Wels. Werd in 1486 Roomschkoning als zoon van keizer Frederik III; zijn kortstondig huwelijk met Maria van Bourgondië (1477’82) bracht hem in beteekenisvolle betrekkingen met de Nederlanden en in oorlogen met Frankrijk, dat allerminst gaarne den Duitschen invloed in West-Europa zoozeer zag vergroot. Ook in Italië kwam hij met Frankrijk in botsing, vooral sedert zijn huwelijk met Blanca Maria Sforza, dochter van den hertog van Milaan, waardoor hij de Duitsche macht in Italië wilde herstellen.
Ook in het Rijk zelve moest hij menigen strijd voeren, doordat hij de rijksinrichting wilde verbeteren, o.m. door de instelling van het Rijkskamergericht, den eeuwigen landvrede en de kreitsindeeling, hetgeen alles mislukte door de hardnekkige tegenwerking der vorsten, tot onheil van het Duitsche volk, dat in Maximiliaan zijn „laatsten ridder” eerde. Hij was een veelzijdig begaafd heerscher, beminnelijk en welsprekend, beschermer van kunst en wetenschap, vriend der Humanisten.Lit. : Ulmann, Kaiser M. I (2 dln. 1884-’91); Heyek, M. I (1898); Jansen, Kaiser M. I (1905). v. Gorkom