1o (ook Mauritania) het meest Westelijk deel van N. Afrika, tegenw. Marokko en W.
Algiers, bewoond door Berbers, vroeg gekoloniseerd door de Carthagers, na den 2en Punischen oorlog meer bekend; in den oorlog tusschen Jugurtha en Rome speelde hun koning Bocchus I een dubbele rol en verwierf bij den vrede een deel van Numidië. In 33 v. Chr. werd M. een Rom. provincie, maar in 25 v.
Chr. weer een koninkrijk onder Juba II. Onder keizer Caligula (37-41 n. Chr.) is M. voorgoed ingelijfd bij het Rom. rijk en gesplitst in Mauretania Caesariensis (W.
Algiers) en M. Tingitana (Marokko).
Na de reorganisatie van Diocletianus (293) behoort M.
Caesariensis tot de praefectura van Italia, Mauretania Tingitana tot de praef. van Gallia. Het Christendom was er veel minder dicht verbreid dan in het Oosten van N. Afrika.
Dit in verband met de minder dichte bevolking. Toch telde men er tientallen bisdommen in de 4e eeuw. In 429 drongen vanuit Spanje de Vandalen M. binnen, maar vestigden er geen blijvend gezag, evenmin als de Oost-Romeinen, die Africa op de Vandalen heroverden (543 n.
Chr.).Omstreeks 700 veroverden de Arabieren N. Afrika. M. werd ingelijfd bij het kalifaat van Bagdad. Vanuit M. (Mauri = Mooren) werd Spanje veroverd door den sjeik Tarik, die in 711 de Straat van Gibraltar overstak.
Lit. : Schuiten, Römisches Afrika ; Graham, Roman Africa (1902); Mommsen, Römische Geschichte (V, 636). Witlox
2° (Tegenw.) Fransche kolonie, in het Z.W. van de Sahara, ten N. van Senegambië gelegen (1536 B2-8); maakt deel uit van → Fransch-West-Afrika; de zandwoestijn neemt in dit lage gebied de grootste plaats in en de aeolische werking is er zeer aanzienlijk. De streek levert zout en visch; hier en daar wordt er gedaan aan schapen- en aan kameelfokkerij; St. Louis en Port-Etienne zijn de eenige havensteden, die voor in- en uitvoer worden aangewend. V. Asbroeck.