Een richting in de economie, welke het verloop van het econ. leven in mathematische formules en graphische voorstellingen tracht weer te geven om daaruit econ. wetten af te leiden. Omstreeks 1840 door Coumot gesticht, wordt zij ook wel de School van Lausanne genoemd, omdat Léon Walras en Vilfredo Pareto, professoren aldaar, deze werkwijze met veel kracht hebben voorgestaan. Andere bekende voorstanders zijn Pantaleoni, Gossen, William Stanley Jevons, Edgeworth, Pigou en Marshall.
Zij dwaalt door physische berekeningen op zedelijke toestanden te willen toepassen en begaat de fout het resultaat harer onderzoekingen met de behoeften harer uitkomsten in overeenstemming te brengen.Lit.: Cournot, Recherches sur les principes mathém. de la théorie des richesses (1838) ; Walras, Eléments d’économie politique pure (1874); id., Théorie mathém. de la richesse sociale (1883) ; Jevons, Theory of political economy (1871); Weinberger, Mathém. Volkswirtschaftslehre. Eine Einführung (1930). Borret