(biol.), een veredelingsmethode, die door de meeste plantenkweekers werd aangewend in een tijd, toen de → stamboomteelt, in 1856 door Louis de Vilmorin ingevoerd, nog niet door het wetenschappelijk onderzoek van Hjalmar Nilsson (1893) en Johannsen (1903) als de meest waardevolle was erkend. Zij bestaat hierin, dat een vreemd- of zelf bestuivend gewas (resp. dierenras) tot een min of meer bevredigenden graad van erfelijke zuiverheid wordt opgevoerd door eenmaal, ofwel verschillende generaties achtereen, een keus te doen van de meest typische aren, pluimen of kolven (resp. kweekdieren) en de zaden van deze bloeiwijzen niet individueel op afzonderlijke veldjes, doch gemengd uit te zaaien. Hierdoor is het beoordeelen van de nakomelingschap van elk gekozen planttype onmogelijk geworden en slaagt men er niet in de beste → zuivere lijnen af te zonderen, zoodat op die wijze practisch geen zuiver, homozygoot ras verkregen kan worden.
Dumon