Ital. Tooneel- en novellenschrijver. * 28 Juni 1867 te Girgenti, ♱ 11 Dec. 1936 te Rome. Oorspronkelijk voor den handel bestemd, studeerde hij letterk. aan de univ. van Palermo en te Rome.Voltooide zijn studies in Bonn en promoveerde op het onderwerp: de dialecten van Girgenti. In Duitschland onderging hij den invloed van Goethe.wiens Elegien hij vertaalde, evenals werken van Strindberg en Ibsen.
Maar ook het Grieksche element in Sicilië’s beschaving drukte een stempel op zijn voor mathematiek ontvankelijken geest. P. werd leeraar aan een meisjesschool in Sicilië en later te Rome. Hij schreef novelle na novelle, doch vond aanvankelijk geen uitgever. De krankzinnigheid van zijn vrouw werd voor hem aanleiding het probleem schijn—werkelijkheid te bestudeeren.
Zien we ons zelf zooals we zijn? Zien anderen ons zooals we zijn? Wat is de waarheid? Hij verwerkt dit gegeven in zijn roman: II fü. Mattia Pascal (Wijlen Mattia Pascal) en in vele novellen, die hij in een bundel van 365 verzamelt: Novelle per un anno. In 1919 beleefde zijn tooneelwerk Sei Personaggi in cerca di autore (Zes menschen op zoek naar een auteur) een succes, dat hem een wereldroem bezorgde, evenals zijn Enrico IV. Van toen af schreef hij een groot aantal tooneelstukken, gebruikmakend van vele onderwerpen uit vroegere novellen.
Ook richtte hij een eigen gezelschap op. In 1929 werd hij tot lid der Ital. Academie benoemd en hij verwierf in 1934 den Nobelprijs. De brillante stijl en knappe vondsten vermogen echter niet de deprimeerende sfeer zijner werken te verhullen; goed en kwaad erkent hij niet, alles is betrekkelijk.Voorn. werken: L’esclusa (roman) ; Teatro (6 dln. 1933); Vijftien verhalen (vertaling H. P. Berdenis van Berlekom, Wereldbibliotheek).
Lit. Vittore Nardelli, L’Uomo segreto, vita e croci di L. P. (1932); Mignosi, II segreto di L. P. (1937). Ellen Russe.