1° Emil, schrijversnaam van Em. Ludw. Cohn, Duitsch populair cultuurhistoricus van liberaal-Joodsche richting. * 25 Jan. 1881 te Breslau.
Zijn specialiteit is de belletristisch aangekleede, luchtige, in ethische of historische problematiek zich weinig verdiepende biographische psychographie, waarmede hij wereldsuccessen boekte.Voorn. werken: Trilogie der Renaissance (1904 vlg.); Napoleon (1906); Bismarck (1911): R. Dehmel (1913); Wagner (1913); Goethe (1920); Rembrandts Schicksal (1922); Wilhelm II (1926); Der Menschensohn (1928); Lincoln (1930); Geschenke des Lebens (1931); Mussolini (1932); Versailles (1932).
Lit.: N. Hansen, E. L. (1930).
Baur.
2° Friedrich, Duitsch muziekgeleerde, de beste kenner van de muziek der M.E., speciaal van het Duo- en Trecento. * 8 Mei 1872 te Potsdam, ✝ 1930. Was prof. te Straatsburg, en Göttingen. Gaf o.a. de verz. werken van Guillaume de Machaut uit.
3° Karl, Duitsch physioloog. * 9 Oct. 1816 te Witzenhausen, ✝ 24 April 1895 te Leipzig. Prof. (buitengewoon) te Marburg 1846, te Zürich 1849, te Weenen 1855, te Leipzig 1865. Heeft over het geheele gebied der physiologie talrijke verdienstelijke onderzoekingen gedaan.
Voorn. werk: Lehrb. der Physiol. des Menschen.
4° Otto, Duitsch tooneel- en romanschrijver van realistische richting. * 12 Febr. 1813 te Eisfeld, ✝ 25 Febr. 1865 te Dresden. Als dramaticus sterk door Shakespeare beheerscht (cf. Shakespeare-studiën, 1871), putte hij zijn levenskracht uit in steeds onbevredigd zoeken naar de definitieve tooneelformule; drie werken steken door geconcentreerde dramatische kracht, hoewel niet onberispelijk van bouw, boven al die probeersels uit: Agnes Bernauer (1835-’59), Der Erbförster (1850) en Die Makkabaer (1852). Een stevig volksch realisme (voorbode van de komende → Heimatkunst), getemperd met gezonden humor, kenmerkt zijn romans uit het Thüringsch kleinsteedsche leven: Die Heiterethei und ihr Widerspiel (1855); Vom Regen in die Traufe (1854); Zwischen Himmel und Erde (1856).
Uitg.: d. P. Merker (18 dln. München 1912 vlg.).
Lit.: A. Stern, O. L. (21906); R. Müller-Ems, O. L.’s Erzahlungskunst (1905); G. Raphaël, O. L. (Parijs 1919); L. Mis, Les oeuvres dramat. d’O. L. (1922); id.. Les études sur Shakespeare d’O. L. (1922). Baur