Geestelijk dichter. * ca. 1595 te Aye (Belg. Luxemburg), ♱ 1652 te Gent. Eigenlijk heette hij Ludovicus Gomez en behoorde tot een Joodsche familie van Portugeeschen oorsprong.
Later te Mechelen gevestigd en Katholiek geworden, werd hij Capucijn in 1615 onder den naam van p. Lucas. Het was een man van beschouwing en ingekeerdheid.
Zijn geestelijke gedichten willen ons leeren, hoe we aan de wereld moeten sterven om tot een hooger geestelijk leven te verrijzen. Ze zijn eigenlijk gemaakt om gezongen te worden en daarom noteeren de verschillende uitgaven steeds muziek of verwijzen naar niet minder dan 346 verschillende zangwijzen, wat voor de geschiedenis van het volkslied heel belangrijk is. P.
Lucas’ werken verschenen zonder schrijversnaam en deels eerst na zijn dood. Thans wordt hij gewaardeerd als een der bijzonderste dichters uit den tijd der Contra-Reformatie. Niettegenstaande werkelijke tekortkomingen (hij is soms stroef en gedwongen) is hij elders echt melodieus en toont gloedvolle bezieling en krachtig meesleepend gevoel.
Er bestaat thans een plan om een deel van zijn werken opnieuw uit te geven.Werken: Het Boeck der Geestelijcke Sangen gedeelt in drie deelen: I. Den Blijden Requiem....II. Den Droeven Halleluja….III. Het Kloosterken der Geestelijcke Verrijsenis (2 dln. 1688); Den Seraphijnschen Nachtegael (1684). Lit.: P. Hildebrand, P. Lucas van Mechelen, in Ons Geest. Erf (IX).