(callotypie), vlakdrukmethode, waarbij een glazen of metalen plaat met een lichtgevoelig gelatine-huidje wordt bedekt; op dit lichtgevoelig huidje wordt, door middel van een photographisch negatief, het origineel gecopieerd. De gedeelten, welke belicht werden, verliezen het vermogen water op te zuigen en op te zwellen. Bevochtigt men de plaat, dan nemen de onbelichte deelen vocht aan.
De inkt wordt door de vochtige gedeelten afgestooten en de droge gedeelten nemen den inkt aan. Een vel papier, er op gebracht en aan druk blootgesteld, neemt de afbeelding aan. De l. is eigenlijk een uitvinding van twee Franschen: Tessié de Mothay en Marechal te Metz, welke door A.
Poitevin (1856), Max Gemoser, J. Albert en J. B.
Obemetter werd verbeterd. De eerste l. verscheen in 1867; de drukmethode werd door J. Albert gepatenteerd.
Romer Lit.: J. Allgeyer, Handb. über das Lichtdruckverfahren; O. F.
W. Krüger, Das Illustrationsverfahren ; W. T.
Wilkinson, Photo-Mechanical Processes.