(Joh. de’ Medici), paus (11 Maart 1513). * 11 Dec. 1475 te Florence, † 1 Dec. 1521 te Rome. Tweede zoon van Lorenzo il Magnifico en bestemd voor den geestelijken staat. Volgens het misbruik dier tijden werd hij van jongs af met rijke prebenden begiftigd en reeds 1489 kardinaal benoemd.
Zijn opvoeding geschiedde geheel in Humanistischen geest; hij reisde veel en volgde Julius II op als laatste Renaissance-paus. Kunstzinnig en fijn van geest, voor zich zelf sober maar voor kunstenaars en letterkundigen prachtlievend Maecenas, diep zich verwikkelend in de politieke intrigues van zijn tijd, had hij weinig oog voor het geestelijke, doch leefde en regeerde met een wereldsch hof als een wereldlijk vorst. Hij beëindigde het 5e Concilie van ➝ Lateranen en sloot met Frans I van Frankrijk een concordaat (1516), waarin hij ver gaande concessies deed en dat tot 1789 van kracht bleef.
De door L. verleende aflaat voor de voltooiing van de St. Pieter werd aanleiding tot den aflaatstrijd en Luther’s opstand. Luther werd door L. veroordeeld in 1520.Lit.: Pastor, Gesch. der Papste (IV); Hefele-Leclercq, Hist. des Conciles (VIII); Von Seppelt-Löffler, Papstgesch. (1933); Dict. Théol. Cath. (IX); Catholic Encycl. (IX). Gorris.