Kunstsprookje of cultuursprookje, in tegenstelling met natuur- of volkssprookje (→ Sprookje), wordt uitgedacht door den individueelen kunstenaar, die zich bewust verplaatst in een fantastische sprookjeswereld en bij het vertellen den trant van het volkssprookje navolgt. Niet altijd is het daarbij gemakkelijk den juisten toon te treffen; de nagestreefde naïveteit wordt licht gewild en de zegging gekunsteld. Bovendien wil de moderne sprookjesverteller meestal meer de volwassenen dan de kinderen bereiken en een zekere strekking in het verhaal leggen.
Een k. gaf Fred. v. Eeden in: De kleine Johannes, Couperus in: Psyche, Marie Metz-Koning in: Van het viooltje dat weten wilde. v. d. Eerenbeemt