(radiotechn.), een combinatie van een kristal, waartegen een punt van graphiet, metaal of van een ander kristal rust, bijv. loodglans ↔ graphiet, koperpyriet ↔ zinkiet, carborundum ↔ staal. Het contact bezit de eigenschap dat een electrische stroom in de eene richting minder goed wordt doorgelaten dan in de andere richting. Een aangelegde wisselspanning veroorzaakt dus een intermitteerenden gelijkstroom; het kristal werkt als gelijkrichter of detector (contactdetector).
De k. wordt toegepast in een kristalontvanger voor ontvangst van radiogolven; daartoe wordt parallel aan een afgestemden kring, waarin de ontvangen hoogfrequente golf een wisselspanning opwekt, een k. in serie met een telefoon en telefooncondensator geschakeld; door detectie worden dan de laagfrequente amplitudevariaties van de hoogfrequente golf hoorbaar. v. Gils.