1° (scheepsb.) balk of staf in het midden van een scheepsbodem, voor en achter verbonden aan de stevens. Bij de zeilschepen vormt de k. een onder het schip uitstekend gedeelte, waardoor het zijdelings afdrijven bij het zeilen wordt voorkomen. Bij binnenschepen met vlakken bodem wordt hetzelfde doel bereikt met de „zwaarden”.
Het stalen stoom of motorschip heeft tegenwoordig een vlakken bodem zonder uitstekende kiel. Vgl. → Kielhalen. Bijvoet.2° Beitel voor het maken van kielgaten in steen. → Steenbeitels.