(plantk.), een door Hertwig ingevoerde term, waaronder verstaan wordt de vaste verhouding tusschen de grootte van de kern en de hoeveelheid celplasma. Wanneer deze verhouding is verstoord, bijv. doordat de kern t.o.v. het celplasma relatief te groot zou zijn geworden, zou kernen celdeeling volgen. Eveneens wanneer liet celplasma door een of andere oorzaak (verhongering) zou af nemen, zou hiermede een vermindering van de kernsubstantie gepaard gaan.
Willems.