of conische projectie (cartogr.), een vorm van kaartprojectie, waarbij de aarde wordt afgebeeld op een kegelmantel, die vervolgens in een plat vlak wordt uitgerold. Men onderscheidt naar de ligging: normale k., als de assen van kegel en aarde samenvallen, transversale k., als zij loodrecht op elkaar staan, en scheeve k. In elk geval kan de kegel den bol raken of snijden.
Bij de normale k. gaat het net van lengte- en breedtecirkels over in een net van elkaar in één punt snijdende rechte lijnen, gesneden door concentrische cirkels met dat snijpunt als middelpunt. Houdt men den onderlingen afstand der concentr. cirkels evenredig met den afstand der parallellen op den bol, dan verkrijgt men de aequidistante k. Vergroot men deze afstanden naar den rand van de kaart in de juiste verhoudingen, dan heeft men de conforme k. (Lambert-Gauss).
De aequivalente k. wordt verkregen door den straal der concentrische cirkels gelijk te maken aan den afstand der overeenkomstige parallel tot den kegeltop. Albers verkrijgt grootere conformiteit aan de randen (ten koste van de aequivalentie!) door een snijkegel te gebruiken.De k. komt hoe langer hoe meer in gebruik, daar zij eenvoudig te construeeren is en betere resultaten geeft dan de veel gebruikte conventioneele projecties. Eigenlijk zijn de cylinder- en de azimuthale projecties niets dan de grensgevallen van de k. voor een tophoek van resp. 0° en 180°.
Lit.: Groll, Kartenkunde (I 1922).
Jong.