Voorvechter van de socialistische theorie en politiek, vertegenwoordiger van het zuivere Marxisme, bestrijder van het revisionisme en verdediger van het historisch materialisme. * 16 Oct. 1854 te Praag. Bestudeerde de geschriften van Louis Blanc, Darwin, Marx en Lasalle. K. ziet de economie historisch en de historie economisch.
Zijn eerste studiën, Der Einfluss der Volksvermehrung auf den Fortschritt der Gesellschaft (1880 wegens de Duitsche wetten tegen het socialisme in Weenen gedrukt) en Die Entstehung der Ehe und Familie (1882) zijn hiervan een bewijs. In 1892 schreef hij een commentaar op het Erfurter Program (➝ Erfurt). K. bestreed in meerdere geschriften het bolsjewisme, nl. in Die Diktatur des Proletariats (1918), Terrorismus und Kommunismus (1919) en Von der Demokratie zur Staatssklaverei (1921), waardoor hij de verbittering wekte van den kant der „Spartacisten”.
Van 1883 tot 1917 was K. hoofdredacteur van de Neue Zeit; in 1905 en 1910 bezorgde hij een uitgave van de theorie van Marx over de meerwaarde. In de latere jaren nam K. een middenplaats in tusschen de rechtsche en de linksche socialisten; zijn autobiographie eindigt K. met de woorden: „Zoo zal ik sterven, zooals ik geleefd heb, als onverbeterlijk Marxist”. Sedert 1924 verbleef K. te Weenen.Verdere werken: Internat. Arbeiterschutzgesetzgebung (1880); Thomas More und seine Utopie (1888); Die Klassengegensätze von 1789 (1889; latere edities onder den titel: Klassengegensätze im Zeitalter der Französ. Revolution); Die Agrarfrage (1899; in 1919: Die Sozialisierung der Landwirtschaft); Ethik und materialistische Geschichtsauffassung (1906); Ursprung des Christentums (1908); Rasse und Judentum (1914); Die prolet. Revolution und ihr Programm (1922); Die materialistische Geschichtsauffassung (2 dln. 1927, 21929); Krieg und Demokratie (1932).
Lit.: Volkswirtschaftslehre der Gegenwart in Selbstdarstellungen (I; uitg. van F. Meiner 1924); Th. Brauer, in Staatslexikon (s.v.).
M. Verhoeven.