Fransch decadent dichter, „de Fransche Novalis” geheeten. * 16 Aug. 1860 te Montevideo, ✝ 20 Aug. 1887 te Parijs. Leerling o.a. van Baudelaire, Verlaine, Corbière, Lautréamont en van Tieck, Novalis en Heine. Uit L.’s verzen spreekt een wanhopig pessimisme.
Dolle fantasie, wonderlijke grilligheid, gelaten droefgeestigheid wisselen in zijn werk willekeurig af. Als meester van het vrije vers is zijn invloed, vooral op de latere generaties, niet te onderschatten.Voorn. werken: Les Complaintes (1885); L’Imitation de Notre-Dame de la Lune (1886); Le Concile Féérique (1886); Derniers Vers (1890). Proza: Les moralités légendaires (verhalen, 1887); Carnet de Notes (1881-’82); Mélanges posth. (1903); Chroniques paris. (1921); Berlin (1922).
Uitg.: gedichten in 4 dln. (1922-’25).
Lit. : F. Ruchon, J. L., sa vie, son oeuvre (diss., 1924); Cuisinier, J. L. (1925). Willemyns.