Scholastiek wijsgeer, Averroïst; † 1328. Bestreed de pauselijke politiek en schreef te Parijs met ➝ Marsilius van Padua het werk Defensor Pacis, waarin de oorsprong van alle gezag in Kerk en Staat in het volk wordt gelegd; beiden vluchtten naar Lodewijk van Beieren en werden geëxcommuniceerd.
J. is de meest consequente vertegenwoordiger van het latere ➝ Averroïsme: hij houdt de Averroïstische verklaring van het stelsel van Aristoteles voor zeker en onweerlegbaar, maar neemt door het geloof toch de waarheid van het tegendeel met even groote zekerheid aan, omdat bij God ook datgene nog mogelijk heet te zijn, waarvan het verstand de onmogelijkheid kan bewijzen. ➝ Dubbele waarheid.Werken: Commentaren op Aristoteles en Averroës.Lit.: M. M. Gorce, Averroisme, in: Dict. Hist. Géogr. eccl. (V).
F. Sassen.