Zned. staatsman en geschiedkundige. * 29 Dec. 1750 te Oudenaarde, ✝ 19 Febr. 1832 aldaar. Advocaat bij den Raad van Vlaanderen, later griffier van de kastelnij van Oudenaarde.
Hij spoorde de Staten van Vlaanderen aan tot verzet tegen de hervormingen van Jozef II; na de conventie van Reichenbach (Juli 1790) bewerkte hij de verzoening met Oostenrijk. Tegenstander van de Fransche Revolutie en de liberale denkbeelden, aanhanger van Napoleon, later ook van koning Willem I, maar ging ten slotte tot de Kath. oppositie over.
Doch reeds van 1811 bewoog hij zich meer op het gebied der historiographie en trachtte in zijn historisch werk den oorsprong van vrijheden en privilegies aan te geven.Lit.: Cornelissen, Notice sur J. R. V. Hoosbroeck