is bekend om zijn gedicht Vander blauwer scute, dat hij, „op den rechten Vastelavont” van 1413, in 300 verzen dichtte, op een, wel denkbeeldig, gild, waarin al de verloopen kinderen der maatschappij werden opgenomen, en verwant met andere allegorieën, als met Van enen convente van Lichtmissen, uit de literatuur van de ghildekens, van geheel het berooide volkje van dien tijd. Als bewijs voor het bestaan te onzent van Sottengilden kan het gedicht dan ook niet dienen.
Uitg.: E. Verwijs, in : Van Vrouwen ende van Minne.
V.Mierlo.