Daar het goed verstaan der H. Schrift kennis van onderscheiden zaken veronderstelt, kwam men er reeds vroeg toe alles, wat voor het begrijpen der heilige boeken noodzakelijk is, systematisch te groepeeren.
Zoo ontstond een speciaal theologisch traktaat, introductio (Lat., = inleiding) genoemd. Bij den vooruitgang der Bijbelwetenschap groeide dit sterk uit.
Hulpwetenschappen ontstonden, die onafhankelijk bestudeerd werden, zooals bijbelsche archaeologie, theologie enz. Men onderscheidt tegenw. een algemeene en speciale inleiding.De algemeene behandelt gewoonlijk ontstaan en geschiedenis van den ➝ canon, van den tekst en de hermeneutica, soms ook de inspiratie. Bij de auteurs is veel verschil in het bepalen der materie. De speciale i. is op alle afzonderlijke boeken van O. en N.T. Deze behandelt de vragen naar den auteur, den tijd, waarin het geschreven is, het doel, de personen, tot wie het gericht is, de omstandigheden, den inhoud, taal en stijl, karakter van het boek, enz.
C. Smits.