(bij primitieve volkeren). De opname van het jonge geslacht in de groepsgemeenschap gaat bij de meeste volken gepaard met traditioneele gebruiken in de puberteitsjaren (inwijding van de jongens).
De kern ervan is wellicht te zoeken in de zedelijke en sociale leefregels van de ➝ oerculturen. Bij de ➝ totemistische volken schijnt de i. gebonden te zijn aan een bepaalde ouderdomsklasse, waarbij vooral de besnijdenis op den voorgrond treedt.
Deze moet echter niet verklaard worden uit doelmatigheidsoverwegingen, maar uit magische voorstellingen, evenals dit het geval is met het geheele complex van zeden, waarbij onthouding en beproeving te pas komen. Een verschuiven van de besnijdenis tot kort na de geboorte (Joden) wijst op een verandering in beteekenis, die pas later ontstaan is.
Uit de lagere culturen van totemisten en herders doet de i. haar intrede in de vroege hoogculturen, waar zij het karakter aanneemt van ridderlijke dapperheidsproef. In de landbouwersculturen wordt de eerste menstruatie der meisjes gevierd.Lit.: Jensen, Beschneidung und Reifezercmonien bei Naturvölkern (Stuttgart 1934).Trimborn.