(in den Bijbel), theorie der. Deze theorie leert, dat er in de boeken der H.
Schrift, vooral in die van het O.T., aanhalingen gevonden worden van andere schrijvers, ofwel woordelijk, ofwel naar de gedachten overgenomen, zonder dat de schrijver van het bepaalde boek het uitdrukkelijk zegt en zonder dat hij de verantwoording op zich neemt. Deze theorie werd aangenomen om de moeilijkheden te verklaren, die vooral in de historische boeken worden gevonden.
Vnl. vond ze voorstanders in den nieuweren tijd, toen men de methode der geschiedschrijving der vroegere tijden ging onderzoeken. Op de vraag, of werkelijk zulke citaten gevonden worden, antwoorden ook de Kath. exegeten over het algemeen bevestigend.
De bedoeling om te citeeren moet natuurlijk op een of andere manier blijken. Daarom is de voornaamste vraag, welke criteria aangelegd moeten worden om de citaten te bepalen.
Op dit punt loopen de meeningen uiteen en dus ook in de toepassing der theorie. Over deze theorie is er een beslissing van de Bijbelcommissie van 13 Febr. 1905.
De toepassing der theorie blijft zeer moeilijk en daarom zijn andere methoden gezocht.