Fransch romancier, die de traditie van de middeleeuwsche ridderromans voortzet. * 11 Febr. 1568 te Marseille, ✝ 1 Juni 1625 te Villefranche (Alpes Maritimes). Onder den titel L’Astrée schreef hij een beroemd gebleven sentimenteel-herderlijken roman (I-III 1607-’19; IV posthuum in 1627, met aanvullingen van zijn secretaris Baro), een imitatie van de Diana Enamorada (1542) van den Spanjaard Georges de Montemayor. In L’Astrée uit zich op pregnante wijze een ideaal van hoofsche galanterie en mondaine hyper-beschaafdheid, die het maakte tot een wetboek van wellevendheid voor de groote wereld, bij wie het werk grooten opgang maakte. Zijn inwerking was verreikend en diepgaand.
Het werd de oorsprong van een Europeesche geestdrift voor den pastoralen roman.Verdere werken: Epitres morales (1598); La Siréine (1606, thans onleesbaar); La Sylvanire ou la Morte vive (1625, in blanke verzen). Uitg.: L’Astrée, d. H. Vaganay (5 dln. 1925-’28); G. Michaut, H. d’U., Oeuvres poétiques choisies (1909).
Lit.: H. Bochet, L’Astrée, Les origines (1923); M. Magendie, Du Nouveau surl'A trée (1927).