Grondonderzoek - heeft ten doel de samenstelling en eigenschappen van den grond te leeren kennen. De eigenschappen van den grond hangen voor een groot deel af van de verhouding, waarin de vaste bestanddeelen (grint, zand, afslibbare deelen, humus en koolzure kalk) in den grond voorkomen.
Deze leert men kennen door de gronddeeltjes, welke aan elkaar vastkleven, door wrijven of schudden met water, verdund zoutzuur of ammonia eerst los van elkaar te maken en daarna met behulp van ➝slibtoestellen in groepen van verschillende grootte te scheiden (mechanisch g.). Ter bepaling van de totale hoeveelheid plantenvoedende stoffen, welke de grond bevat, speciaal echter om eenig inzicht te verkrijgen omtrent de hoeveelheid van deze stoffen, welke voor de plant gemakkelijk opneembaar zijn, of de mate, waarin zij ter beschikking van de plant komen, dient het chemisch g. (➝Kaligetal; Neubauer methode; Phosphorzuurgetal).
Bij al de methoden van chemisch g. stuit men echter steeds op het bezwaar, dat men in het laboratorium aan een grondmonster nooit precies kan nabootsen, wat de verschillende plantensoorten met hun verschillend wortelvermogen en verschillende voedselbehoefte in de natuur vermogen te doen. Tot het chemisch g. mogen ook de bepaling van den ➝zuurgraad (pH) van den grond en van den ➝kalkfactor gerekend worden.
Onderzoek naar het aantal en de werkzaamheid der bodem-micro-organismen (bacteriologisch g.) vindt nog weinig toepassing. Dewez.