Graziadio isaïa ascoli

betekenis & definitie

Graziadio isaïa ascoli - Italiaansch taalgeleerde, * 1829 te Gorizia, ✝ 1907 te Milaan; hij was sinds 1860 professor te Milaan en is als een der grootste taalgeleerden van zijn tijd de leermeester geweest van vele tegenwoordige Italiaansche romanisten en andere geleerden. Hij stichtte het Archivio glottologico italiano, waarin hij zelf vele studiën schreef, o.a. zijn Saggi critici (1860), Saggi ladini (1872); reeds in 1854 hadden zijn Studi orientali e linguistici te Milaan en te Gorizia het licht gezien; en in 1861 volgden te Gorizia zijn Studi critici, die door Reinhold Herzdorf in het Duitsch zijn vertaald en uitgegeven onder den titel van Kritische Studiën zur Sprachwissenschaft (Weimar 1878). Behalve zijn vergelijkende phonologische studiën over het Sanskrit, het Grieksch en het Latijn (1870) zijn nog in het bijzonder van A. bekend zijn Schizzi franco-provenzali (1875), waarin hij het specifieke karakter van het Franco-Provençaalsch onder de Romaansche talen heeft aangetoond; verder nog zijn Lettere glottologice, waarvan de eerste, behalve separaat, ook verscheen in de Rivista di Filologia e d’Istruzione classica (X 1881—1882); de tweede en de derde brief vonden een plaats in de ter eere van andere geleerden uitgegeven Miscellanea di Filologia e Linguistica (Florence 1886), maar werden met een naschrift en met toevoeging van nog twee brieven herdrukt in het genoemde Archivio (X 1886); de twee laatste zijn ook afzonderlijk gedrukt verschenen, en van alle brieven gaf Bruno Güterbock een Duitsche vertaling: Sprachwissenschaftliche Briefe von G. J. Ascoli (Leipzig 1887). Weerenbeck