Gevoelige periode - term uit de biologie, afkomstig van den Ned. prof. Hugo de Vries, die voor het eerst omstreeks 1900 op dit verschijnsel wees.
Men verstaat er onder: een tijdelijke gevoeligheid der organismen voor de inwerking van bepaalde, hun ontwikkeling regelende, uitwendige omstandigheden. Bij alle levende wezens schijnt het zich voor te doen.
Toegepast op den mensch, springt de groote beteekenis voor de opvoeding in het oog, te klaarder, als men weet, dat de g. p. voor een bepaalde functie zich maar eens in het leven voordoet. Montessori’s groote verdienste is het daarvan gebruik te maken, meent Droogleever Fortuyn.
Dat er voor de cultuurvakken g. p. zouden bestaan, is niet waarschijnlijk, juist omdat ze cultuur zijn; wel echter mogen ze worden aangenomen voor de natuurfuncties waarop die vakken rusten, bijv. voor de ontwikkeling van den spierzin, waarop het schrijven steunt. De g. p., die oudere kinderen vertoonen, openbaren zich als periodes van bijzondere belangstelling voor bepaalde gebieden; mogelijk dus, dat ze ook voor den heelen leeftijd van het middelbaar onderwijs te ontdekken zijn.
Maar planten en dieren Ieeren den mensch toch, dat g. p. meer voorkomen, naarmate het organisme jonger is, wat men dus ook bij den mensch moet veronderstellen.Rombouts. Lit.: A. E. B. Droogleever Fortuyn, De g.p. als een der grondslagen van het Montessori-onderwijs (1921); S. Rombouts, Nieuwe Banen in psychologie (1933).