Augustijn, beroemd Spaansch mysticus en dichter. * 1527 te Belmonte (Cuenca), † 23 Aug. 1591 te Salamanca. Prof. aan de univ. van Salamanca. Wegens vertaling van het Hooglied, of eigenlijk omdat men verkeerdelijk meende, dat hij daarbij te groote waarde aan den Hebreeuwschen tekst had toegekend, werd hij op last der Sp. inquisitie te Valladolid gekerkerd (1572-’77).
Hij betoonde de grootste gelijkmoedigheid, zoowel tijdens zijn gevangenschap, als later, na gebleken onschuld, bij zijn volledig eerherstel. In 1591 werd hij benoemd tot provinciaal zijner orde. Voorn. prozawerken: Los Nombres de Cristo (1585), de vert. van het Boek Job; La Perfecta Casada (1583; ook in het Ned. vertaald: De volmaakte gehuwde Vrouw, door P.
Lissone-Wierdels, 1925). Voorn. dichtwerken: A Santiago; La Profecia del Tajo; Las Sirenas; A Felipe Ruiz. Deze gedichten, waarin hij de Klassieken, vooral Horatius en Virgilius volgt, zijn van verheven schoonheid en hooglyrische inspiratie.Lit.: Proceso original, in Col. de Docum. inéd. para la hist. de España (X en XI 1847); F. Blanco Garcia, L. de L., estudio biogr. del insigne poeta agustino (1904); J. Brouwer, De achtergrond der Spaansche Mystiek (1935). Borst.