Frans II (Sicilië) - koning van beide Siciliën (1859-’61); * 1836 te Napels, † 1894 te Arco (Trentino). Zoon van Ferdinand II en van prinses Christina van Savoye.
Weigerde zich bij Piëmont in den krijg tegen Oostenrijk aan te sluiten. Na de successen van Piemont in N.
Italië en den groei der eenheidsbeweging, begon de omwenteling 4 April 1860, maar ze werd in Palermo, Messina en Catania eerst onderdrukt. Toen greep de tocht van Garibaldi naar Sicilië (11 Mei) en Napels (Augustus) plaats.
Tevergeefs zocht F. ondersteuning bij den koning van Piemont; ook door het meerendeel zijner onderdanen werd hij verlaten. 16 Sept. 1860 moest hij met de trouw gebleven 40 000 man uit Napels vertrekken en tot achter de Volturno wijken. Hij gedroeg zich dapper, toen hij in Gaeta ingesloten werd, maar moest na het vertrek der Fransche vloot 13 Febr. 1861 de stad ontruimen en de kroon neerleggen.
Hij verbleef tot 1870 te Rome, alwaar hij door paus Pius IX gastvrij ontvangen werd, daarna in Beieren, Oostenrijk en vooral te Parijs. Uit zijn huwelijk met Maria Sophia van Beieren (* 1841, † 1925) werden geen kinderen geboren.Lit.: N. Nisco, Francesco II, re (Napels 1877); P. C. Ulloa, Un re in esilio (Bari 1928); zie ook ➝ Frans I.
Lousse.