Foutentheorie - Wordt een of andere grootheid (bijv. de plaats van een ster tusschen andere sterren) door waarnemingen bepaald, en zijn deze waarnemingen reeds voor de ➝ systematische fouten gecorrigeerd, dan bevatten ze nog altijd ➝ toevallige fouten. Met behulp van de f. worden de waarnemingen nu zoo gecombineerd, dat de invloed van deze toevallige fouten zoo gering mogelijk wordt. ➝ Vierkanten (kleinste).
Er zijn in de f. drie methoden in gebruik om de grootte der toevallige fouten van een reeks metingen aan te geven; men kan aangeven:a) de gemiddelde fout, d.i. de som van de absolute waarden der fouten gedeeld door het aantal,
b) de middelbare fout, d.i. de wortel uit het gemiddelde van de vierkanten der fouten,
c) de waarschijnlijke fout; is deze r, dan is er bij een meting even veel kans dat de fout grooter, als dat de fout kleiner is dan r.
E. Bongaerts/J. Ridder.