(Lat., = en van den Zoon). In de 2e algemeene Synode van Constantinopel was van den H.
Geest verklaard: Die voortkomt van den Vader. Door de Latijnen werd toegevoegd: en van den Zoon.
Deze toevoeging aan de Nicaeno-Constantinopolitaansche geloofsbelijdenis gebeurde het eerst in Spanje in de 6e eeuw. In het begin der 9e eeuw is ze ook bij de Franken in gebruik.
Paus Leo III verklaarde de leer omtrent de voortkomst van den H. Geest ook uit den Zoon als overeenkomstig met het geloof, maar wees de toevoeging f. in de geloofsbelijdenis als overbodig af.
Onder paus Benedictus VIII (1012—’24) werd in Rome f. in het Credo in de H. Mis opgenomen.De Grieken beschuldigden wegens deze toevoeging de Latijnen van ketterij. De concilies van Lyon (1274) en van Florence (1439) eischten van de Grieken wel de erkenning van het dogma van de voortkomst van den H. Geest uit den Vader en den Zoon, niet echter de opname van f. in het symbolum. ➝Geest (Heilige).
Lit.: Dogmatiekboeken (tractaat over de H. Drievuldigheid). Kreling.