Fransch dichter en essayist, hoofdopsteller van l'In transigeant; unanimist en later de stichter van de groep der → simultaneïsten; * 10 Maart 1883 te Brussel. Opgevoed in Frankrijk, waar hij altijd heeft geleefd.
Hij is hoofdzakelijk een verstandelijk dichter, met revolutionnaire neigingen. La Malédiction des Enfants (Verhaerensch van rhythme) en Ames zijn twee machtige, breeduitgewerkte lyrische boeken.
Tevens is D. een ironisch bitter waarnemer van het leven rondom zich. Ontpopte zich tot moralist in: L’Homme du Monde, Manuel pratique de stratégie littéraire e.a.Werken: Poètes (1906); Flandre (1909); La Malédiction des Enfants (1909); L’Amoureux (1912); Exhortation à la Victoire (1917); Ames (1918); Naissance du Poéme (1919); Orphée (1921); Le Discours des Enfants (1922); Ivoire au Soleil (1922) ; Le discours des Enfants (1923) ; Marathon (1925); Découverte de la danse (1926); L’Homme du Monde (1926). Willemyns Divus (Lat.), god, goddelijk. Na de consec ratio Caesaris, d.w.z. het tot god verheffen van Iulius Caesar in 42 v. Chr., beteekende d.: de tot godheid verheven mensch, een krachtens senaatsbesluit geconsacreerd lid der keizerlijke familie. Het werd later ook voor personen gebruikt, die door heiligheid of geleerdheid uitschitterden, bijv. Divus Thomas.