Ferdinand II (Sicilië) - koning der beide Siciliën (1830-’59), kleinzoon van Ferdinand I en zoon van Frans I en van Maria Isabella van Spanje; * 12 Jan. 1810 te Palermo, † 22 Mei 1859 te Caserta. Regeerde met vlijt en ijver, maar toonde zich een onverzoenlijk vijand van het liberalisme.
De opstand in Sicilië (1848) noodzaakte hem een grondwet uit te vaardigen, doch na het vermeesteren van het eiland (1849) en de algemeene reactie in Italië werd deze al spoedig opgeheven. Wegens de bombardeering van Messina in Sept. 1848 gaf het volk F.
II den bijnaam „Re bomba”. In 1856 braken Fr. en Eng., toen als de liberale mogendheden bekend, de diplomatieke betrekkingen met hem af.
Hij was eerst gehuwd met Maria Christina van Sardinië, die hem den kroonprins Frans schonk; van zijn tweede gemalin, Maria Theresia Isabella van Oostenrijk, had hij negen zonen en vier dochters. Hij overleed aan de gevolgen van een moordaanslag, 8 Dec. 1856 op hem gepleegd. Lousse. Lit.: B. Croce, Storia del regno di Napoli (Bari 21931); N. Nisco, F. II e il suo regno (Napels 1888); A. Amante, Di F. II, re delle Due Sicilië (Turijn 1925).