Epidaurus - (ant. geogr.)
1° stad aan de Oost-kust van Argolis in Griekenland, die zich geleidelijk buiten de oorspronkelijke kern, den acropolis, uitgebreid had. E. beheerschte den weg, die van de Argolische vlakte naar de Saronische golf leidde, en stond op een klein rotsachtig schiereiland, met een natuurlijke haven ten N. en een baai ten Z., terwijl zijn klein, doch vruchtbaar grondgebied aan alle kanten door hoogten ingesloten was. De aangrenzende staten waren: Corinthe, Argos, Troëzene en Hermione.
E. De Waele E. was beroemd als religieus centrum, waar men in Griekschen en Hellenistisch-Romeinschen tijd genezing zocht in het heiligdom van → Asclepius (Lat. Aesculapius). De opgravingen sinds 1881 brachten een groot complex van gebouwen en monumenten aan het licht: een groot propylaeën-gebouw gaf toegang tot de heiligdommen. Daarin bevonden zich o.a. een tempel van Artemis, een peripterale tempel van Asclepius (zes zuilen in het front), en een groot rond bouwwerk, de zgn. tholos van E., gebouwd door Polycletus den jongeren; over de juiste bestemming van deze tholos bestaat geen definitieve oplossing. Buiten de heilige ruimte, waarbinnen zich de heiligdommen bevonden, lagen o.a. een om zijn uiterst fijne acoustiek bekend en uitstekend bewaard gebleven theater en een stadion (eveneens bewaard gebleven). Talrijke inscripties getuigen van genezingen.
Lit.: P. Kabbadias, Fouilles d’Epidaure (1893); A. Defrasse en H. Lechat, Epidaure, Restaur. et Descript. (1895); F. Noack, in : Arch. Jahrb. (LXII 1927, 75 vlg.).
W. Vermeulen 2° Stad in Dalmatië, door de Romeinen gesticht, vermeld in den strijd tusschen Caesar en Pompeius.