omwalling, hetzij in den vorm van een (dubbele) palissade met een vulling van grond, steenen en takken, zooals in Ned. de Germanen reeds maakten om versterkte kampen, hetzij als een zgn. rondeweg over muren, gebouwen en poorten van kasteelen in de M.E., hetzij als de muren, en later, de aarden wallen van steden en forten. De e. werd reeds spoedig verdubbeld en voorzien van een hindernis in den vorm van een gracht.
In de M.E. hadden enkele steden en vele burchten twee e. in den vorm van muren. Werd dit te kostbaar, dan voerde men de buitenste e. uit als een palissade op lagen wal, met daarvóór liggende gracht.
Ook later maakte men de e. dikwijls als een meervoudige omwalling, teneinde het doorbreken op één punt moeilijk te maken. In de verschillende 18e-eeuwsche bevestigingswijzen had men 2—4 omwallingen met grachten achter elkaar. H. Lohmeijer.