Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 05-06-2019

Dysarthrie

betekenis & definitie

(< Gr. arthron = lid) is een vorm van spraakstoring, waarbij verlamming der bij het spreken benoodigde spieren aanwezig is en de spraak onvolkomen is. Al naar gelang de lip-, de keel- of de verhemeltespieren aangetast zijn, zullen de lipletters enz. slecht uitgesproken vorden.

Daar slechts bij dubbelzijdig letsel der spieren de an- of dvsarthrische storingen te voorschijn komen, zal alleen een letsel, daar waar de centra dezer bewegingsorganen dicht bij elkaar liggen, d. kunnen veroorzaken, d.i. in de brug en in het verlengde merg; vandaar dat deze spraakstoring ook bulbaire spraak genoemd wordt. Ook bij symmetrische primaire spierdystrophie en verder bij multiple groote-hersenhaarden zal er d. resp. anarthrie kunnen voorkomen, bijv. bij de pseudobulbairparalyse. Klessens Dysbasie (< Gr. basis = schrede, gang) beteekent storing in den gang; een der drie verschijnselen door Luciani beschreven bij kleine-hersenaandoeningen.

Bij zeer veel verschillende zenuwziekten kan d. optreden, waarbij men meestal wel kan uitmaken aan den bepaalden vorm der d. of de oorzaak ervan gelegen is in een aandoening van bijv. het ruggemerg, de kleine hersenen of het corpus striatum of andere gebieden. Ook als functioneel en psychogeen verschijnsel komt d. voor.

< >