is de benaming voor een verbinding van twee zouten in vasten toestand, welke bij oplossen uiteenvalt. Een d. geeft daarbij dus geen complexe ionen.
Uit de definitie volgt, dat er een geleidelijke overgang bestaat tusschen dubbel- en complexzouten; immers de verbinding kan een bepaald ion min of meer complex gebonden in oplossing sturen. Zoo bevat opgelost nikkelammoniumsulfaat het nikkel voor een klein deel als complex ion; opgelost pinkzout het tin voor een groot deel als zoodanig.
Bij onoplosbare d. is dit dikwijls moeilijk uit te maken. Van dolomiet heeft men nu gevonden, dat het zich met diphenylearbazide niet violet kleurt, hetgeen magnesiumcarbonaat (ook gemengd met groote overmaat calcium-carbonaat) wel doet.
Hieruit leidt men af, dat magnesium in dolomiet complex gebonden is. Dubbelzouten zijn o.a.: aluin, bleek- of chloorkalk, chroomaluin, dolomiet, kainiet, Mohr’s zout, nikkelammoniumsulfaat, pinkzout, phosphorzout, Schweinfürtergroen, Seignette-zout, ijzeraluin. Zernike.