(decubitus), voedingsstoornis van de huid en het onderhuidsche bindweefsel onder den invloed van langdurigen druk bij bedlegerigen, in den regel boven het heiligbeen, soms ook boven de schouderbladen, aan hiel of teenen. Begint met witte, later roode plek, in het midden waarvan een zwarte plek optreedt, waar de weefsels afgestorven zijn, die dan meestal in rotting overgaan.
Het gevaar is vooral groot bij magere en oudere patiënten, bij verlamden en waar de weerstand van het lichaam door zware ziekte geleden heeft. Voorkomen is hier de hoofdzaak: de huid wordt op de gevaarlijke punten krachtig gemaakt door wasschen met kamferspiritus.
De druk van de harde onderlaag wordt opgevangen door gummiring of waterbed, zoo mogelijk wordt de ligging afgewisseld. Is d. reeds tot stand gekomen, dan treedt de gewone → wondbehandeling in werking. Krekel.