1° Jean (pseud. voor Mlle. Marie Closset), Fransch-Belgisch dichteres van welluidende melancholische verzen.
Regentes; * 1876 te Brussel, alwaar zij in 1913 l’Institut belge de Culture française stichtte.Werken: Les Fleurs légendaires des Pays du Ciel 1901); L’Ombre des Roses (1901); La Gaule blanche (1903); L’Anémone des Mers (1906); L’Ailc mouillée (1908); Le Puits d’Azur (1913); Le Vent du Soir (1922); Une Syllabe d’oiseau. Lit.: M. Gauchez, Le livre des Masques (IIe Serie).
2° Pierre, Fransch veelzijdig schrijver en satirist van de richting van Anatole France; Corsicaan van oorsprong. * 8 April 1889 te Courtenay; studeerde in de geneeskunde. Zijn roman Notre-Dame de la Sagesse (Grand Prix Balzac, 1924) openbaarde hem aan het groote publiek. Ook invloedrijk journalist (Le Soir, la Gazette du Franc, le Rappel). Deze sterke, onafhankelijke natuur deinst niet terug voor scherpe aanklachten tegen het eng nationalisme.
Voorn. werken: Actes Désobligeants (novellen); Les Danubiennes: Les Mercenaires (machtige roman. Communisme!); La Majesté (grappige, picareske, pseudo-historische schildering van de alles behalve stichtelijke praktijken der politieke gelukzoekers); Selon Saint-Jean (1927; bewerkt voor het tooneel: Le feu du Ciel); Monsieur le Parlement (1928); La Proie de Venus; Laure de Pennery; L’Indienne de Blois. In zijn politieke essays: Deux jours chez Ludendorff, les Fils de la Louve, Oui, mais Moscou ... (1931), wijst hij eenerzijds op de gevaren van het Duitsch rassisme, anderzijds op die van het Italiaansch fascisme en het steeds dreigender wordend communisme. Critiek: Quatre hommes entre vingt: Montherlant, Morand, Cocteau, Drieu la Rochelle. Gesch.: La Commune, récit, tableau, mise en scène de la Révolution parisienne de 1871 (1930).