Dichterlijke vrijheid - is het recht van den dichter en het gebruikmaken daarvan om in een kunstwerk taal- en vormregels, wetten van rijm en rhythme, zelfs de objectieve waarheid om goede en hoogere redenen van schoonheid naar eigen inspiratie aan te wenden en te veranderen. Dit recht steunt hierop, dat de dichters zelf de hoogste wetgevers der dichtkunst zijn.
Zij moeten echter met oordeel en met mate te werk gaan. Te ver dreef bijv.
Schiller de d. v. in zijn behandeling der geschiedenis van Maria Stuart, of Gorter door, om het rijm, verschiet tot verschie te verminken. v. d. Eerenbeemt.