Deviezenclearing - noemt men de regeling, waarbij importeurs van buitenlandsche goederen verplicht zijn om de uit dezen hoofde aan het buitenland verschuldigde bedragen bij een centrale instelling in eigen land te storten, welke instelling de taak heeft om deze bedragen aan te wenden tot vereffening van vorderingen, die in het binnenl. gevestigde personen wegens export van goederen op het buitenland hebben.
In Nederland geldt de clearingwet van 25 Juli 1632, Stbl. 375, waarop steunt het K.B. van 5 Juli 1933, Stbl. 344, dat de Ned. Bank aanwijst als de centrale instelling boven bedoeld. Aanleiding tot deze wet waren de moeilijkheden, welke in het bijzonder door Duitschland aan het betalingsverkeer met Nederland in den weg waren gelegd en hierop neerkwamen, dat voor vorderingen van Ned. exporteurs op Duitschland door de Duitsche deviezencentrale geene of te weinig deviezen beschikbaar werden gesteld, terwijl de vorderingen van Duitsche exporteurs op Nederland geen belemmering ondervonden.
Vorstman.
De Belgische wet op de D. dagteekent van 8 Aug. 1932. Wanneer een land het toezicht van de muntdeviezen derwijze inricht, dat daaruit ernstige schade kan volgen voor de Belgische schuldeischers, kan de koning de betaling der schuldvorderingen, die dit land op Belgische schuldenaars heeft, op zoodanige wijze reglementeeren, dat die schuldvorderingen kunnen worden vereffend bij wijze van verrekening op de schuldvorderingen, die aan Belgen toekomen. Ter uitvoering van die wet werden overeenkomsten voor de vereffening bij wijze van verrekening gesloten met verschillende landen, o.m.: Joego-Slavië (7 Juli 1932; aangevuld 20 Maart 1933); Hongarije (24 Mei 1933); Chili (26 Mei 1933); Bulgarije (21 Juni 1933); Roemenië (6 Sept. 1933); Argentinië (16 Jan. 1934); Turkije (31 Mei 1934); Griekenland (6 Juni 1934) en Duitschland (5 Sept. 1934). De regeling geschiedt door tusschenkomst van de Nationale Bank.
Rondou.