Dediticii - (Lat.), onderdanen der Romeinen, die zich op genade of ongenade hadden overgegeven, in tegenstelling met de s o c i i, bondgenooten. De civitates dediticiae waren de aan Rome volslagen onderworpen gemeenten, zoo bijv. stammen in Campanië, die zich bij Hannibal hadden aangesloten en onder de Romeinsche militaire bevelhebbers stonden.
In den keizertijd behoorden daartoe ook koninkrijken, bijv. Iudaea onder Herodes. Ook barbaren, die zich in het Romeinsche rijk hadden gevestigd, heetten dediticii. Tot Iustinianus noemde men eveneens d. vrijgelatenen, die als slaaf zwaar gestraft waren en geen Romeinsch burger konden worden, noch in Rome of binnen 100 mijlen in den omtrek daarvan mochten wonen.
Davids.