Dansdrama - Tusschen de poging den dans te vervlakken tot acrobatiek en hem te isoleeren als een zelfstandige kunst, staat het streven de eenheid te herstellen tusschen dans en drama. Deze eenheid kende het Klassieke Grieksche drama en kent het Japansche tooneel nog in zijn No-spelen, en het Javaansche in de wajang-wong of wajang-orang.
Moderne dansrichtingen brachten het dansdrama door middel van → bewegingskoren o.a. Don Juan: dansdrama door Laban-groepen; en Shakespeare-uitvoeringen door Luserke, waarbij de acteurs scholing van het lichaam tot danser als grondslag namen voor de tooneelkunst en door de rhythmische lichaamsbeweging versterking verkregen van mimiek en dictie.
Lit.: H. Brandenburg, Der moderne Tanz (München 1921).
Terlingen-Lücker.