Cracking - noemt men in de chemische techniek de werkwijzen, waarbij hoogkokende koolwaterstoffen in laagkokende worden omgezet. Het commercieele doel van het cracken is de splitsing dezer hoogkokende koolwaterstoffen in de duurdere benzinesoorten. Chemisch is het cracken een complex van splitsingen, condensaties en polymerisaties.
Fundamenteel voor het cracken is de verhitting onder hooge temperatuur en druk, waarbij nog gewoonlijk katalysatoren, vooral aluminiumchloride, worden toegevoegd. Van groot belang is ook de duur van het crackproces. Men onderscheidt bij het cracken drie verschillende werkwijzen en wel het cracken in gasvorm, het cracken in vloeistofvorm door destillatie en het cracken in vloeistofvorm onder gelijktijdige behandeling met waterstofgas of waterstofhoudende gasmengsels, als watergas of generatorgas. Tot deze laatste behoort het belangrijke Bergius-proces. Afhankelijk van de gevolgde werkwijze en de gebruikte koolwaterstoffen ontstaan verschillende bijproducten. Waar deze bijproducten dikwerf ongewenscht zijn en de opbrengst aan benzine verminderen, heeft zich de derde werkwijze, die veel minder bijproducten oplevert, zeer sterk ontwikkeld.
Hackmann.