Constans I - Flavius Iulius, West-Romeinsch keizer, jongste zoon van Constantijn den Gr. en Fausta; *323, ✝350. Sinds 335 regeerde hij Illyricum, Italië en Africa en werd in 337 met zijn broeders Constantijn II en Constantius II tot augustus uitgeroepen.
In 340 kreeg hij oorlog met Constantijn II, die bij Aquileia verslagen en gedood werd, waardoor C. meester van het heele Westen werd. Hij versloeg de Franken in 342, trok in 343 naar Britannië en werd op de vlucht voor den tegenkeizer Magnentius 18 Jan. 350 door Gaiso vermoord in Helena (tegenw. Elun) bij de Pyreneeën. C. was gedoopt Christen; bestreed het heidendom, welks offers hij verbood, en beschermde S. →Athanasius.
Op zijn aandringen kwam het Concilie van Sardica (343) samen. Tevergeefs trachtte hij de sekte van Donatus in Afrika te onderdrukken. Zijn leven was allerminst vlekkeloos; hij verbood de paederastie, maar gaf zich zelf daaraan over; hij maakte zich gehaat door strengheid en afpersingen.
Davids.