Concordantes - Bijbelconcordantes zijn verzamelingen van bijbelteksten, waarin hetzelfde woord of hetzelfde idee te vinden is, alphabetisch gerangschikt met aangifte van boek, hoofdstuk en vers. Ze zijn zeer gemakkelijk om een bepaald vers te vinden of alle teksten, waarin over een bepaald idee gesproken wordt.
Er wordt onderscheid gemaakt tusschen verbales en reales, d.i. woord- en zaakconcordantes. De Concordantes reales (zaakconcordantes) zijn voornamelijk gemaakt voor predikanten. De oorsprong van deze is het oudst. Antonius van Padua was de eerste door zijn Concordantiae morales SS.
Bibliae (gedrukt te Rome 1621, Parijs 1641, Keulen 1647). Deze eerste werd door verschillende andere gevolgd in grootere perfectie. Ook de indices of alphabetische registers in bijbeluitgaven zoowel als de notae marginales, die tegenwoordig in bijna alle uitgaven gevonden worden, zijn concordantes reales. Een bijzonder soort geeft de bijbelteksten, die in verband staan met het Kerkelijk Recht, zooals de Concordantiae Biblorum et Canonum van Hugo v. Keulen (gedrukt in Bologna 1479 en 1486).
De woordconcordantes zijn van grooter belang en talrijker uitgegeven. De eerste, gemaakt op de Vulgaat, werden uitgegeven door de Dominicanen, door Hugo van St.-Cher en anderen. Deze waren van zelf zeer onvolmaakt. In 1555 voerde Robert Estienne eenige verbeteringen in.
Na invoering van den Clementijnschen Bijbel kwam meer eenheid in het citeeren van den tekst. Er bestaan van het Oude en het Nieuwe Test. Latijnsche, Hebreeuwsche en Grieksche c. en ook c. in de moderne talen.
De voornaamste c. zijn: Datripon, Concordantiae Bibliorum sacrorum Vulgatae editionis etc. (Parijs 1838); V. Coornaert, Concordantiae librorum Veteris et Novi Testamenti juxta Vulgatam editionem ad usum Praedicatorum (Parijs 1892-1909); P. P. De Raze, de Lachaud et Flandrin S.J., Concordantiarum SS. Scripturae manuale . . . (Parijs 191925); Peultier, Etienne-Gaulois S.J., Concordantiarum universae Scripturae Sacrae thesaurus (Parijs 1897). Hebreeuwsch: S. Mandelkern, Concordantiae hebraicae atque chaldaicae etc. (Leipzig 21925). Grieksch: E. Hatch en H. A. Redpath, A concordance of the Septuagint and the other Greek versions of the O. T. (Oxford 1897-1906); A. Trommii, Concordantiae Graecae (Amsterdam 1718, nog bruikbaar).
Lit.: S. Luegs, Biblische Realkonkordanz etc. (Regensburg 91923); E. Kalt, Biblisches Reallex. (1931).
C. Smits.